1001 Albums #8 (56–65; 1965/66; Bert Jansch, Byrds, Dylan, Who, Beatles, Fred Neil, Monks)
We zitten nog wel even in de mid 60s. 10 platen deze keer. Gelukkig kan je dit prima en veilig doen in tijden van corona.
56 Bert Jansch — Bert Jansch (1965). Uit de tijd dat ik nog uren per dag op m’n gitaar ingewikkelde tokkels onder de knie probeerde te krijgen, was Bert wel een aanwezige. Meestal dan niet eens direct van Bert, maar van de vele gitaristen die weer zijn stukken speelden (of jatten, zoals Jimmy Page). Al jaren niet meer gedraaid. Akoestische gitaristen spul.
57 The Byrds — Mr Tambourine Man (1965). De Byrds klassieker met hun kenmerkende jangeltangelgitaargeluid. Met uiteraard de toch wat doodgedraaide titelsong, maar wel met de erg lekkere I’ll Feel a Whole Lot Better. Ook al weer tig jaar niet gedraaid deze plaat.
58 Bob Dylan — Highway 61 Revisited (1965). Na de Byrds plaat met maar liefst 3(!) Dylan nummers kan alleen een plaat van His Holy Bobness zelf volgen natuurlijk. En wát een plaat. Wat mij betreft wel z’n beste, denk ik. In ieder geval z’n stoerste. Zijn eerste volledig elektrische plaat en dan meteen komen met Like a Rolling Stone, Tombstone Blues, It Takes a Lot to Laugh…, Ballad of a Thin Man. Wat een meesterwerk.
59 The Who — My Generation (1965). De debuutplaat van The Who. Leuk. Ken deze eigenlijk niet, op de singles als het titelnummer en het fijne The Kids Are All Right na. Nog wel typisch begin 60 bandje eigenlijk. In het hoekje van de vroege Kinks. Het blijkt dat ze pas wat later meer hun eigen who-smoel krijgen. En ook wat sterkere platen maken. Maar wel leuk. Ik neem aan dat er nog wel een paar Whos komen in de lijst.
60 Beatles — Revolver (1966). Ja jeetje Revolver. Wat moet ik daar nou nog over zeggen? Staat zeker in het lijstje van 20 platen in mijn Top 3 beste platen ooit. Alles goed. Zelfs Yellow Submarine ook wel. Op elke plaat mag Ringo het lullige nummertje doen ;) Wedijvert wat mij betreft met Abbey Road als beste Beatles plaat (het hangt af van welke ik als laatste draai). En dat George Martin steeds belangrijker wordt is bijv goed te horen aan de ‘strings only’ versie van Eleanor Rigby (van Anthology). Prachtig:
61 Beach Boys — Pet Sounds (1966). Klassiekershoogtij, dat ’66. Pet Sounds wordt altijd genoemd in de strijd tussen Beatles en Brian Wilson die Rubber Soul wilde overtreffen (komen de 4 Fabs vervolgens met Sgt Peppers…). Maar Per Sounds komt wat mij betreft echt niet in de buurt. Maar nog steeds wel goede plaat. Staat nl wel God Only Knows op. Als je die op je naam hebt staan heb je al meer dan genoeg bereikt lijkt me.
62 Fred Neil — Fred Neil (1966). Ken Fred van naam wel, maar deze plaat niet, maar doet me heel erg aan Tim Buckley denken. Een wat donkere omrandde stem, maar qua nummers, manier van zingen, bezetting: heel erg Tim Buckley. Frappant. Het is me wel duidelijk waar Tim z’n mosterd kocht. Met het prachtige Everybody’s Talking wat later een hit werd van Harry Nilsson:
63 The Byrds — Fifth Dimension (1966). Nog een Byrds. Ze laten hun country wat los en gaan meer het experiment in. We zitten tenslotte in roaring sixties. Folk, jazz en raga rock in de anthem Eight Miles High. Goed hoor, maar geef mij de 19 minuten psychedelische stamper van de Golden Earring maar (incl de 1 minuut basfeedback van Rinus — staat vast niet in de #1001albums-lijst)
64 Bob Dylan — Blonde on Blonde (1966). En nog een Dylan, weer na die Byrds. Zou dat toeval zijn? De eerste (pop) dubbel lp uit de geschiedenis, schijnt. En dat slechts een half jaar na Highway 61. Ongelooflijk. En dan weer van zo’n hoog niveau. Vooral de eerste helft. Hoewel Highway 61 wel mijn persoonlijke favoriet blijft. Misschien als ie Blonde On Blonde op 1 enkele plaat had geperst met louter de hoogtepunten… Maar dat hebben vrijwel alle dubbelelpees wel.
65 The Monks — Black Monk Time (1966). Grappig dit. Soort protopunk, DYI sixties gerammel. Met orgeltje en zelf gemaakte elektrische banjo. Amerikaanse militairen gelegerd in Duitsland blijkbaar en nooit opgetreden buiten Duitsland. Lekker maf en ik mag dit wel. Someone stole my cuckoo, and I wanna know who who! Had er nog nooit van gehoord. Toch leuk zo’n lijst.
